De grootste en mooiste dingen zitten vaak

in de meest kléine hoekjes en onverwachte momenten in het leven.

Soms ook wel in degene die je zélf creëert....

​

Op mijn route naar de houtzagerij viel mijn oog op een huis dat ik allicht al massaal veel keren voorbij had gereden, zònder meer... Mààr déze keer viel het me éxtra op.  Het huis was nog zó pràchtig omringd door de meest royale pampas pluimen - terwijl deze bij zowat iédereen al gesnoeid waren, incl. hier bij ons...

Hoe mooi ze ook wel niet waren, zag je ook wel dat ze al erg hadden geleden onder de weersomstandigheden

én dat er om één of andere reden niét aan het snoeien is geraakt...

Ik dacht: “Wie niet waagt, niet wint!”.  Ik had guitig mijn pen en papier bovengehaald om een klein briefje in de brievenbus te steken met de vraag of ze wat van hun pluimen konden missen °glimp° Uiteraard tégen vergoeding en al dan niet zelf paraat met mijn dapper knipschaartje.

 

'Magda', stond er op de frivole rode brievenbus : )

Wàt leuk! Magda heeft smaak met zo'n prachtige pampas collectie !

Ik was nog niet thuis of kreeg al direct een telefoontje.  Niét van Magda, maar wél van haar echtgenoot Francesco... Totààààl onverwacht vond hij het prima dat ik met m'n knipschaartje er enkele zou komen uithalen,

de gesneuvelde zou redden en de pampasbossen terug zou laten opfleuren...

#grootkleingelukske

 

Op veilige afstand ontmoette ik twee dagen later Francesco,

in onze eerste wélbekende lockdown wegens COVID-19...

Hij vertelde me over het pampas en zijn niét zo'n grote liefde ervoor.  Dit was vooral de tuinliefde van z'n vrouw, 'Magda', de naam op de brievenbus.  Zij zag deze graag.  Ze vond ze werkelijk prachtig.  Dat kon je er ook aan zien.  De pluimen waren unstoppable grotesk geworden!  Al snel volgde de woorden dat hij ze vanaf nu zelf moest onderhouden. En wel héél de tuin... Francesco had zijn vrouw zopas moeten afgeven. Ze had borstkanker, maar helaas ook vergevorderde uitzaaiingen waar niemand nog tegen op kon, ook zij niet meer... 

​

°stilte° ...dààr was de rede waarom deze pluimen nog stonden te waaien in de wind...  De ene al wat veerkrachtiger dan de andere.  Francesco & ik hebben twee uur gepraat.  Ik vooral geluisterd...  en genoten van de liefdevolle openhartigheid over z'n vrouw, de manier waarop ze in het leven stond.  Het stond vast... met deze pluimen maak ik een pronkstuk... Eentje ter ere van deze mooie ontmoeting, ter ere van Magda.

Eentje om voor àltijd te houden en te bewonderen...

 

‘huis Pien’ ging sneller dan snel in een stroomversnelling.  De eerste collectie release liet mijn kaken blozen!

Mijn hersens begonnen een beetje te knetteren en het kriebelde! Ik wou iets doen voor een goed doel!

Mijn hart dacht direct aan Francesco & Magda én haar prachtige pampas pluimen...

Ik schreef Francesco een brief, lekker old fashioned, met de vraag of hij het een leuk idee zou vinden om met Magda haar pluimen iets te doen voor een goed doel waar hààr hart naar had uitgegaan...

Echter géén gehoor... hé, dat was oké.  Het was dan ook een vrijblijvend idee.

Enkele maanden raasden voorbij, mààr op het moment dat ik het al achter me had gelaten, was Francesco daar met een kort maar erg fijn smsje : “Elien, wat fijn dat je hiermee iets moois wilt maken voor een goed doel. (...)  Laat mij weten op welke dag je wilt komen. Groetjes Francesco.”

“(...) Magda zou zeker borstkankeronderzoek als goed doel gesteund hebben...”

 

En van het ene kwam het andere...

Omdat ik Magda haar pampasbossen niet gàns wilden roven, had ik

- om voldoende pluimen te hebben om een mooi stuk te kunnen maken –

daarnaast nog een oproep gedaan.  Ik stak ‘huis Pien’-postkaarten in enkele brievenbussen van ‘buren’ die pampas in hun voorhof hadden staan met de vraag: “Kan jij er een pààr missen °bloos°?”  Ook via instagram/facebook! & wàt een warmte heb ik mogen voelen.... Way beyond!  Zo werd één stuk voor het goede doel instant omgetoverd tot énkelen!  Wat startte met een mooi verhaal is werkelijk uitgegroeid tot een pràchtige samenwerking met een vele warme harten die dit warm gebaar méér dan zagen zitten...

 

Op Magda!

Op jullie!

Op Think Pink!

​

Met éxtra dank aan de goede-doel-pampas-schenkers

Marc - Linda - Joke&Sep - Aurélie - Inge - Bert - Evelien en haar buren Livian&Marcel

& niet te vergeten... Francesco himself. 

​

Zoals vermeld in mijn videoboodschap, zullen er goede-doel-stukken blijven opduiken

in mijn collectie van 'huis Pien' om zo het héle jaar door verschillende prachtige organisaties

een hart onder de riem te kunnen blijven steken. 

Elk jaar een wàrm jaar.

​

Liefs,

Elien. x!.°

​